Μηλιαράκης, Αντώνιος

(Αθήνα 1841 – 1905). Ιστορικός και γεωγράφος. Καταγόταν από την Κρήτη, αλλά έζησε στην Αθήνα. Το 1862 έγινε στενογράφος της Εθνικής Συνέλευσης θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1904. Παράλληλα ασχολήθηκε και με γεωγραφικές έρευνες και το 1874 δημοσίευσε το πρώτο του έργο για τις Κυκλάδες. Το 1879 διορίστηκε ως ακόλουθος της τριμελούς επιτροπής, που πήγε στην Πρέβεζα για τον καθορισμό των συνόρων των νέων επαρχιών, σε συνεργασία με αντιπροσώπους της Υψηλής Πύλης. Ο Μ. υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας Ελλάδας και ισόβιος γραμματέας της. Τα γεωγραφικά του κείμενα, πολύ αξιόλογα, βασίζονται στον συσχετισμό δημογραφίας, λαογραφίας και ιστορίας της περιοχής με την οποία ασχολήθηκε. Τα ιστορικά του επίσης γραπτά αποτελούν πολύτιμη συμβολή στα ελληνικά γράμματα. Από τα γεωγραφικά του έργα τα σπουδαιότερα τιτλοφορούνται: Τα Κυκλαδικά (1874), Ζακύνθου γεωγραφικό διάγραμμα, Νεοελληνική γεωγραφική φιλολογία, κατάλογος των από το 1800 έως το 1889 ελληνικών γεωγραφικών βιβλίων, Μελέτες περί της θέσεως του Ιονίου πελάγους στην Αρχαία και Νέα Γεωγραφία (1888), Αμοργός (1884) κ.ά. Από τα ιστορικά του έργα διακρίνονται ο Βασίλειος Διγενής Ακρίτας (1881), η Ιστορία του Βασιλείου της Νικαίας και του δεσποτάτου της Ηπείρου (1898) και το Περί Ελγινείων μαρμάρων. Το έργο του Η αρπαγή της Αφροδίτης της Μήλου δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατό του. Πολλά από τα έργα του βραβεύτηκαν από τον «Σύλλογο προς ενθάρρυνσιν των ελληνικών σπουδών», που έδρευε στο Παρίσι.